۳۵- آیا حیات بر روی زمین...؟:

آیا حیات بر روی زمین منشایی فضایی دارد ؟

در جولای ۲۰۰۱، باران قرمز اسرار آمیزی در یک منطقه وسیع از جنوب هندوستان بارید که برخی از

دانشمندان آن را منشا احتمالی حیات در کره زمین می دانند.

در حالی که مردم محلی معتقد بودند این باران نشانه پیش بینی شده پایان جهان است، مقامات

رسمی توضیح دادند که این باران ناشی از گرد و غبار صحراهای عربستان است.

اما دکترگادفری لوئیس دانشمندی که در این منطقه حاضر بود می گوید این واقعه چیزی بیش از

یک رخداد غیرعادی بود.

وی نه تنها کشف کرد سلولهای زیستی کوچکی در این باران وجود داشته است بلکه به این دلیل

که ظاهرا حاوی دی ان ای که اجزای تشکیل دهنده حیات بر روی زمین است، نبودند، وی را برآن

داشت تا معتقد شود این سلولها شکلی از حیات فرازمینی در خود دارند.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، دکتر لوئیس می گوید: “این ادعای بحث برانگیز

مبتنی بر امکان منشای حیات بر روی زمین از خارج از کره زمین است. می دانم که ادعای بزرگی

است اما همه آزمایشات از این ادعا حمایت می کنند.”

مطالعات وی زنجیره ای از واکنش های دانشمندان در سراسر جهان که نسبت به ماهیت این

سلولها تردید داشتند را برانگیخت.

دلیل اصلی آنکه ادعای دکتر لوئیس بلافاصله از سوی جوامع علمی رد نشد آن بود که با نظریه دو

دانشمند بریتانیایی که در دهه شصت میلادی ارائه شده بود و هنوز هم مورد بحث است،

هماهنگی داشت.

کشف فضایی

سر فرد هویل و پرفسور چاندرا ویکراماسینگه پیشگامان نظریه “حیات فرازمینی” هستند که مبتنی

بر آن است که منشای حیات بر روی زمین از سیاره ای دیگر است.

آنها معتقد بودند که حیات در ابتدا بر روی یک ستاره دنباله دار به زمین آمد. در طول دهه های

گذشته این فرضیه با جدیت بیشتری مورد بررسی قرار گرفته است.

سازمان فضایی آمریکا(ناسا)، در حال حاضر علاقه بیشتری برای یافتن وجود حیات در سایر کرات

نشان می دهد.

یک روبوت زیر دریایی برای جستجو در اقیانوس های یکی از اقمار مشتری(ژوپیتر) طراحی شده

است که در حال حاضر در مرحله آزمایش در دریاچه ای در تکزاس است.

یافتن حیات در منظومه شمسی می تواند فرضیه حیات فرازمینی را تقویت کند.

بخش دیگری از ناسا در حال مطالعه بر روی باکتریهایی در روی زمین است که می توانند در شرایط

کاملا متفاوتی به حیات خود ادامه بدهند.

یافتن چنین باکتریهایی می تواند موید آن باشد که میکرو ارگانیزم ها می توانند در شرایط دشوار

سفر در فضا بر روی یک شهاب به حیات خود ادامه دهند.

پرفسور ویکراماسینگه توضیح می دهد: “باکتریها بایستی در برابر سرمای شدید فضا، خلاء، تابش

اشعه ماورای بنفش، اشعه های کیهانی و اشعه ایکس مقاومت کنند.”

وی ادامه می دهد: “به نظر عجیب می رسد ولی باکتریها در برابر همه این شرایط مقاوم هستند،

تا آنجا که ما می دانیم باکتریها مطمئنا در این شرایط به حیات خود ادامه می دهند، من باکتریها را

ذاتا فضانورد می دانم.”

از یک سیاره دیگر

تابستان گذشته، برنامه Horizon در بی بی سی گزارشی اختصاصی از سفر پرفسور

ویکراماسینگه به هند برای آنکه شخصا در باره باران سرخ بررسی کند، پخش کرد.

او با دکتر لوئیس ملاقات کرد و با یکدیگر با مردمی که شاهد این باران بودند گفتگو کردند.

او همچنین تحقیق دکتر لوئیس در باره آنکه بارش باران سرخ در دمای سیصد درجه سانتیگراد نیز

می تواند رخ دهد، را مطالعه کرد، مطالعه بنیادینی که نشانگر آن است که میکرو ارگانیسم های

فضایی ممکن است در دمای بسیار بالا نیز به حیات خود ادامه دهند.

همه این شواهد پرفسور ویکراماسینگه را بر آن داشته است تا باران سرخ را نوعی از حیات فرا

زمینی بداند.

او می گوید” “پیش ازسفرم به هند در مورد اینکه باران سرخ واقعا نشانه ای از حیات فرازمینی

باشد تردید بسیاری داشتم؛ اما حالا معتقدم که حیات بر روی زمین از فضا آمده است.”

با این که بسیاری از دانشمندان با شک و تردید به این موضوع می نگرند ولی اگر ویکراماسینگه و

لوئیس حق داشته باشند، این نشانه ها می توانند قوی ترین مدارک اثبات نظریه حیات فرازمینی

باشند.

این امر همچنین می تواند نشانگر آن باشد که حیات در ابتدا از سیاره دیگری آغاز شده است و

سپس در روی زمین به اشکال مختلفی تغییر شکل یافته و از این قرار انسان ماهیتی فرازمینی

دارد.